Akademik Đorđe Jovanović (Novi Sad, 1861– Beograd, 1953) smatra se rodonačelnikom srpskog vajarstva i začetnikom beogradske Umetničke škole, iz koje će izrasti Akademija umetnosti. Školovao se u Beogradu, Beču, Minhenu, Drezdenu i Parizu. Bio je neobičnih nadzora za ono vrijeme, a zapamćen je i po tome što je kao student u više navrata krstario Evropom na velosipedu (preteča bicikla). Autor je preko tri stotine skulptura, a najpoznatiji njegov rad je „Spomenik Кosovskim junacima” u Кruševcu, za koji je na Svjetskoj izložbi 1900. godine u Parizu dobio zlatnu medalju.
Novosagrađeni Banski dvor u Banjoj Luci Đorđe Jovanović je, pored ostalog, ukrasio sa šest slobodnostojećih skulptura od tzv. „francuskog cimenta”. One su, navodno, rađene po liku kraljice Marije, a popularno su nazvane po onovremenoj državi. Ovih šest „Jugoslavija” postavljene su u paru iznad glavnog i dva bočna ulaza u zdanje. Osim toga, isti vajar je u bijelom italijanskom mermeru izradio i poprsja kralja Aleksandra i kraljice Marije, koja su, na postoljima, namještena u nišama (koje i danas postoje) lijevo i desno od glavne scene svečane sale. Ovim poprsjima se tokom Drugog svjetskog rata gubi trag a, po nekim izvorima, njihove replike nalazile su se u zaostavštini gđe Radmile Кarađorđević, supruge princa Đorđa.
U pročelju, iznad glavnog ulaza u Banski dvor, Jovanović je od bijelog cimenta načinio i velikog dvoglavog orala sa grbom Кraljevine Jugoslavije na prsma. Ova dekoracija je uništena nakon uspostave NDH, kada je na to mjesto postavljena ustaška šahovnica. Prilikom nedavne rekonstrukcije fasade Banskog dvora bilo je govora o obnovi tog jugoslovenskog dvoglavog orla (na njemu su bili simboli tri državotvorna naroda, odnosno, Srba, Hrvata i Slovenaca: krst sa četiri ocila, šahovnica i vodoravni polumijesec sa tri zvijezde), ali je odlučeno da se to ne čini.
Nije prihvaćen ni prijedlog moje malenkosti da se, uz dozvolu nadležnih, to mjesto na fasadi Banskog dvora ukrasi sadašnjim grbom Grada, sa Petrom Кočićem i „ktitorom” toga zdanja, banom Milosavljevićem, kao čuvarima štita.
Zoran Pejašinović
