Da li ste ikada čuli za Verterov efekat?
Verterov efekat ili Verterov sindrom je talas izvršenih samoubistava, podstaknut prikazom samoubistva u medijima ili opisanim u popularnim delima literature ili kinematografije. Identifikovan je 1974/1975. godine od strane američkog sociologa Dejvid Filipsa sa Univerziteta Kalifornije u San Dijegu, nakon njegovog istraživanja talasa samoubistava koji je harao Evropom krajem 18. veka nakon objavljivanja Geteovog romana „Jadi mladog Vertera” (otuda i naziv ovog fenomena).[1]
U novije vrijeme primjer Verterovog efekta je bilo samoubistvo rok muzičara Kurt Kobejna.
Nakon toga se bilježe mnogi suicidu kako u SAD-u, tako i u svijetu.
Jako je važno kako mediji prenose poruke suicida.
Primjer su slučajevi većeg broja suicida u podzemnoj željeznici u Beču a o kojima su mediji izvještavali na veoma dramatičan način što je za posljedicu imalo veći broj samoubistava.
Što znači da su se javljali imitatori samoubistava.
Nakon toga su mediji izvjštavali sa manje senzacionalizma, što je dovelo do smanjenog broja samoubistava.
S tim u vezi Verterov efekat je izraženiji ukoliko se na naslovnicama velikim slovima stavljaju riječi kao što je suicid ili slike ambijenta u kojem je suicid izvršen.
Svakako ne treba zaboraviti na slučajeve iz bliske prošlosti gdje su društvene mreže odigrale negativne uloge koje su doprinijele suicidu momka sa pumpe i žene koja je na ulici vršila nuždu u Banjaluci.
Zaključak je da se vijesti o suicidu u medijima kao što su štampani i internet portali objavljuju sa što manje bombastičnih naslova i ne nužno na naslovnim stranama.
Za Gradski Magazin piše: dr med mr sci Aleksandar Pejić specijalista psihijatrije
Dozvoljeno prenošenje teksta uz obavezan potpis i link izvora (GMBL).
